De klompjes zijn weer thuis

De klompjes zijn weer thuis.
De delfts blauwe klompjes die wij voor vertrek als aandenken van de (klein)kinderen hebben gekregen en tijdens onze trektocht aan de stuurtassen hingen zijn weer thuis. Op woensdag 5 september reden wij weer onze vertrouwde straat in en parkeerde de fietsen op ons achterplaatsje. Om precies te zijn: na 96 dagen, 95 overnachtingen waarvan 85 in het tentje, 68 verschillende campings, 1 lekke band (op de een-na-laatste dag), 90 km per fietsdag en 7.000 km op de teller slapen we weer in ons eigen mandje. Het voelt echt heel erg vreemd aan en ook de muren komen op ons af na zoveel dagen buiten te hebben geleefd. Zal best wel een tijd duren voordat we weer in het gareel zitten en dan moeten nu ook nog even niet aan werken denken...

Nadat we de Nederlandse grens zijn overgestoken, hebben we nog een tijdje de R1 gevolgd maar omdat we nog extra dagen hadden, zijn we afgebogen naar de kust, Burgh Haamstede om precies te zijn en opgegaan in de grijze massa met e-bikes. De dagen in Burgh Haamstede waren bedoeld om alvast een beetje te acclimatiseren aan het niet-fietsen omdat we maandenlang een routine opgebouwd van opstaan, inpakken, fietsen, tent opzetten, eten koken en slapen. Daarbij af en toe een dagje ergens blijven staan, een soort rustdag, en dat valt nu weg. Ook moeten we onze eetpatronen gaan aanpassen. Op een beetje fietsdag verstookten we 4.000 - 5.000 calorieën en dat wordt dan gecompenseerd met voldoende voer. Als we echter op dezelfde manier doorgaan met eten, zullen we binnen een mum van tijd dichtgroeien. We hebben ons nog niet gewogen maar afgevallen zijn we zeker.

In de pocket.
Wat gaat deze keer in de pocket? Niets, er gaat eventjes niets in de pocket. Eerst maar eens leegmaken. De Trabant staat dan ook inmiddels te pronken op ons achterplaatsje, de vos is op een slinkse wijze ontsnapt en maakt nu de polders bij Spijkenisse onveilig. De kraanvogels staan op ons schuurdakje rek- en strekoefeningen te doen en maken zich op voor hun trekvlucht naar het zuiden. Hetzelfde geldt voor de ooievaars maar heel rancuneus hebben ze nog net even voor een geboortegolf gezorgd in onze wijk. Het bejaarde echtpaar aan de overkant van de straat was hierdoor onaangenaam verrast. De zwijnen worden heel verrassend overgenomen door de plaatselijke chinees die zich ontpopte als een ware dierenvriend. Hij is er zo blij mee dat volgende week de babi pangang in de aanbieding gaat. Leuk toch?
Het grootste probleem is letterlijk en figuurlijk de eland. Deze heeft inmiddels onze halve tuin opgevreten maar gelukkig heeft Ikea interesse voor hem als aanwinst in het speelparadijs. Probleem is alleen dat zij een originele aankoopbon willen zien. Dat wordt nog even onderhandelen maar... de pocket is nu leeg. De pocket kan nu worden gevuld met: onze reis!
Deze reis neemt niemand ons meer af. Een bijzondere reis door 11 verschillende landen maar die anders was dan we hadden verwacht. Natuurlijk heeft de reis naar Santiago als blauwdruk gediend qua afstand en wat we aan zouden kunnen. We hebben echter wel onderschat dat in verhouding de terugreis uit Santiago veel relaxter was. Vlak en bekend terrein en minder kilometers. Nu moesten we tot aan het eind onze kilometers maken, glooiend heuvelachtig terrein en bij ieder land weer omschakelen. Wat dat aan gaat was de reis intensiever en hebben we heel erg veel indrukken en ervaringen opgedaan door al die verschillende landen en culturen. Misschien zelfs wel iets te veel indrukken. Het kost namelijk best wel moeite om de indrukken van een aantal weken geleden weer te herinneren.
Desondanks kijken we weer terug op een unieke ervaring die des te leuker was omdat we dit met z'n tweeën hebben kunnen doen. Wat dat gaat hebben we onderweg niet heel veel echtparen gezien die hetzelfde deden.
Nog eventjes en dan zullen we ook weer aan slag gaan bij onze werkgevers, immers er moet brood op de plank komen. Zal vast zeker heel erg wennen worden. Please, gun ons de tijd.

Speciale dank gaat uit naar:
- De GPS. Dank zij dit apparaat zitten we nu niet op de 20.000 km en in midden- Mongolië. Onmisbaar bij dit soort vakanties.
- onze Zweedse- tent en kooktoestel. Al 37 weken verzorgen zij de in- en uitwendige mens.
-Reetvet. Dankzij dit wondermiddel zijn de belendende percelen ongeschonden uit de strijd tevoorschijn gekomen.
- Werkgevers. Fijn dat het weer mogelijk was om nog een keer zo'n reis te maken.
- Kinderen. Dankzij een stortvloed aan foto's en filmpjes zijn we op de hoogte gehouden van het wel en wee en ontwikkelingen van de kleinkids.
- Onze fietsen. Wij waren slechts de motor en bestuurder maar zij hebben de zware last gedragen en vervoerd zonder te klagen en zonder technische problemen
-en last but not least: onze partners/maatjes. Wij blijven het bijzonder vinden om dit na 40 jaar samen te mogen, kunnen doen en te beleven. Met de nodige humor kom je samen heel erg ver.

And what's next?
We weten het niet. Aankomende jaren staan even in het teken van iets anders maar tegelijkertijd kunnen we alvast gaan nadenken op welke wijze wij onze vakanties gaan invullen en dat kan nog alle kanten uit gaan. We weten het echt nog niet, de tijd zal het leren.

Met dit verslag stopt dan ook (voorlopig) deze blog. Het was leuk om dit te doen maar nog veel leuker was de reis zelf.

Vrolijke groet,
Wil & Ben

Foto's:
- Münster.
- Rivierenlandschap. 3 foto's.
- Burgh Haamstede. 3 foto's.
- De klompjes
- Welkom thuis. 2 foto's.